بررسی سطح سواد محیطزیست کارکنان دولت جهت انتخاب مناسبترین شیوه آموزشی

سواد محیط زیست فعالیتها و نگرشهایی است که ریشه در دانش عمیق داشته، تفسیر، تحلیل و عمل جهت حفظ محیط زیست باید طبیعت ثانوی افرادی باشد که از این دانش برخوردارند . آموزش مهم ترین اصل توسعه منابع انسانی محسوب میشود زیرا نتیجه آن در میان مدت و درازمدت از طریق بازده مطلوب کارکنان تعلیم دیده، به سیستم باز خواهد گشت و باعث تسهیل امور، افزایش بهره وری و سودآوری سازمان خواهد شد. امروزه دانش روز حکم می کند ، هر کارشناسی با ابعاد محیطزیستی کار خود آشنا و قادر باشد به هنگام برنامهریزی، طراحی و اجرای طرحها، جنبههای محیط زیست آن را مورد توجه قرار داده و بهکار گیرد. بنابراین مهندسی که با این بعد از فعالیتها آشنایی نداشته باشد، لاجرم با دانش روز بیگانه است . روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع پیمایشی و تکمیل پرسشنامه بوده است. جامعه آماری تحقیق شامل 800 نفر از مدیران و کارشناسان دولتی بوده است که با استفاده از جدول مورگان 260 نفر ب هطور تصادفی انتخاب شدند. روایی پرسشنامه محقق ساخته، توسط اساتید مربوطه 89 محاسبه / اعتبارسنجی و پایایی آن توسط ضریب آلفایکرونباخ ، 0 گردید. در این پژوهش مشخص شد که کارکنان دولت نگرشی مثبت و موافق محیطزیست دارند ولیکن سواد محیط زیست ی آنان از نظر شناختی و رفتاری کم میباشد. جهت انتخاب شیوه آموزشی مناسب، بسته های خودآموزشی به صورت مواد شن یداری و دی داری به دلیل دسترسی مناسب و انعطافپذیری در کاربردشان، به عنوان مناسبترین شیوه آموزشی جهت افزایش سطح شناخت، بینش و نهایتاً تغییر رفتار کارکنان جهت ارتقاء سواد و حفظ محیطزیست، پیشنهاد گردید.